söylenmemiş sözler

ta en başından yani rahimlerden düşüş-ün ardından hiç durmadan nefes patlatıp söyleyebilmek ve çok söylemekten hiç susmamaktan mütevellit kalp ölümü de gerçekleşmeksizin buna dayanabilmek neticesinde yine de söylenmemiş bir yahut bir kaç sözcük kalır mıydı içlerimizde? az konuşmak, öz konuşmak erdemdir. söz gümüş ise sükûtta altındır. anladık. bildik ve de deneyimledik. nihayetinde ikna da olduk bu hakikate. lakin zihinlerde hep aynı soru: ya gereksiz sükût ile içerilerde bir yerlerde ve belki de ta en derinlerde kalmış o söylenmemiş sözler? öyle ya onlara ne olacak? hepten büsbütün şekilde içimizde mi patlayacak? hem söylemezsek kim bilecek? nasıl bilecekler? içimizde bulunan o minyatür evreni ve onun da içerisinde cereyan eden akıp giden galaksileri, yıldız sistemlerini? en basit şekilde ilham gelinceye değin üzerlerine bir kaç anlamsız kelime yazılıp ardından da yumcalanıp çöp kutusuna fırlatılan o kâğıt yığınından alınarak daha kullanılamadan atılan ve tertemiz kâğıt yığının çoğunluğunu teşkil eden o müsvedde kâğıtlar misali yok hükmüne mi olmak yoksa nadide bir eserin tek bir değerli yaprağı mı olmak? onun için konuşmalıyım. ne biliyorsam söylemeliyim. bilmesem de söylemeliyim. sorgulamalıyım. engin bilgi, engin şekilde bilgisizlikte gizlidir hem. sonsuz çeşitlilikteki düşünce ve bilmukabele bilgisizlik içerisine gizlenmiş engin bilgi. konuşmak yetisi. söylenmemiş sözler söyleyebilmek. üstelik tekrara düşmeden, rutine de bağlamaksızın kelimelerin yerlerini sıralamalarını sonsuz kabul edilebilecek şekilde değiştirerek. ve sonra da ardından sonsuzluk içerisindeki sonlu eleman misali son nefeste acaba hala bile söylenmemiş sözler kaldı mı kuşkusu ve kaygısı ile gözler açık şekilde yahut evet, söylenebilecek her şeyi söyledik. üstüne tek söz söylen-e-mez artık şeklindeki megalomanlık boyutundaki zır cahil özgüvenler ile bu âlemi terk etmek. işte akıbet, belki de akıbet, her durumda saydığım bu ikiliden ibaret olurdu.

  1 Ağustos 2023  |

içerik yayın tarihi:   6 Kasım 2022