kadının biri şöyle demiş: “hayatımda ilgilendiğim insanlar sadece beni neşelendirenler ile kariyerimi yüksetmekte bana faydalı olanlardır” ki bunu diyen sıradan bir kadın değil Ingrid Bergman’ın ta kendisi. aslında bir kimsenin bir kaç sözü onu tanımak hususunda çoğu kez yeterlidir. bu kadın için de durum farklı değil. onu diğerlerinden ayıran tek “basit nüans” kendi kişisel başarı merdiveninin basamaklarını hızlıca tırmanmış olması ile tiyatro ve sinema alanındaki yükselmişliğidir. ki bu başarı da kendinin de aslında sözleriyle açıkça belirtmiş olduğu üzere asla tesadüfi değildir. kısacası egoistçe bir yaklaşımın eseridir ki şu durumda bu yaklaşımın dünya kadınlarının ekserisi için genellenebileceği ve bunun onların irsi şekillerde kendi kadınlık doğalarından geldiği bile söylenebilir. kadın dediğin görüldüğü üzere neredeyse tüm yaşam çevrimi boyunca hep “koşulsuz almak” üzere bir yaklaşım içerisinde olmuştur. aslında insanlığın genelinin böyle olduğu bariz. ancak bunu yazarken kimseye yaşam felsefelerinden ötürü kızdığım falan da yok. illa bir suçlu varsa o da her durumda kendi nefsimdir. görünen o ki saflık uykusundan kendi kendimi uyandırmak hayatın tüm gerçeklerini algılamak hususunda çok gevşek davrandığım aşikar. bu yüzden meselede kimsenin bir suçu günahı yok. yaptığım şey yalnızca bir durum değerlendirmesidir. bir nevi geç te olsa gardını almaktır. herneyse kadın için “koşulsuz almak” dedik hatta daha da cüretkar davranarak aslında kadınlar yalnızca kendi nefisleri için “salt şekilde birer ihtiyaçtan ibarettirler” diyebiliriz. söylemeye çalıştığım kadınların koşulsuz şekillerde “anaç varlıklar” oldukları aslında yalnızca erkek zannetmesinden veya varsaymasından ibarettir. hayır, bu dünyada kul nezdinde koşulsuz vermek kavramının gerçeklenmeyeceğini geç şekilde algılamış olan öz benliğimin yaşamın kendisine bir sempati beslemek hususunda pek bir sebebinin kalmadığı hadiselerin ve o hadiseleri husule getiren insanlığın kendisine de asla gerçek manada bir sempati besleyemeyeceği aşikardır. bir kadın üzerinden tüm kadınları yerden yere vurmak değil elbette maksadım ancak bazı haller vardır ki açıkça genellenebilir ve sabitlenebilir. bu da onlardan biri kadın hep mi bencildir hiç mi zannedildiği gibi anaç değildir? elbette ki hayır. elbette ki kadın anaç davranabilir, elbette ki kadın kendisinde mevcut olan tüm meziyetleri bir erkeğin istifadesine sunabilir. tek bir şartla: o da bu erkeğin bunu hakettiğine kendi mantığına, kendi muhakeme gücüne göre ikna olduğunda tabiki. yani ilk etapta sizin ne olduğunuzun, kim olduğunuzun, ihtiyaçlarınızın hatta ve hatta gerçekten bir şekilde psikolojik olarak bir kadının desteğine ihtiyacınızın olup olmaması dahi onun hiç umrunda değildir çoğu kez. ta ki sizin için gözünde “bu adam benim için olur, uygundur” demedikçe. o erkeğin kendi hayatına katkı sağlayacağına kesin şekilde ikna olmadıkça. yahut kimi zaman ya da gerekli zamanlarda o erkeğin kendisini tıpkı bir saray soytarısı misali eğlendirebileceğini, neşelendirebileceğini düşünmedikçe. veya çoğu zaman o erkeğin kendisini kitap gibi okuyabileceğinden, huzur verebileceğinden, teskin edebileceğinden kısacası sevip sayıp değer verip mutlu edebileceğinden emin olmadıkça… afedesiniz burada kesmek zorunda kaldım çünkü bunun sonu yok. burada görüldüğü üzere bir kadının erkeğin ihtiyaç duyduğu bir kaç meziyeti dilediği erkeğe vermek karşılığında erkekten aldığı tek şey aslında erkeğin tüm yaşam enerjisidir. bu biyolojideki sinek kapan bitkisi ile aynı mantık yani ağıza bir zerre şerbet çalar ve sonra sineği çenekleri arasında hapsedip sonra da afiyetle sindirir. işte maalesef ki aslında perde arkasındaki bir türlü görülemeyen gizli gerçek budur.
21 Eylül 2023 |
içerik yazarı: admin (yazar profili)
içerik yayın tarihi: 21 Eylül 2023
bu içerik ilgini çekti mi?
0 / 0