suskunluğum mutsuzluğumdan. başka değil. kendilerinden bildiler, elbet biliyorum. ama değil. manevi manada ilahi bir sahiplenilmişlik hissiyatı vardı içimde çok evvelce. şimdi ise, çok uzun bir suredir o manevi ilahi sahiplenilişi kaybetmiş olduğumu hissetmek beni aşırı huzursuz ediyor. adeta bunalıma sokuyor. gel gelelim bunu hayatimin rutini içinde algılayabilmek benim için oldukça güç oluyor. ancak zaman zaman da periyodik bir şekilde de hassaslaşıyorum. ki özellikle de bir arzum doyuma ulaştıktan hemen sonra. iste o vakit o bilindik mevcut “ben” gerçeği tokat gibi yüzüme iniveriyor ki Allah tarafından bir terk edilmişlik hissiyatı ile bu hissiyattan husule gelmiş olan bir çeşit kronikleşmiş huzursuzluktan da bir türlü kurtulmak mümkün olamıyor. zihnimin içerisinde Hak Teala’nın bana ömrü hayatım boyunca sunduğu tüm o yeri doldurulamaz fırsatları göremeyişten veyahut görüp te değerlendiremeyişten kaynaklı bir nedamet ve bu nedametin yol açtığı dövünmelerden başka hiç bir şey yok. elbette her vakit her fırsatın kaçırılmasından kaynaklı tökezlemekten ve nihayet günaha düşmekten ötürü insan, kendisini günaha düşüren o kendi canından ötürü af dilenmelidir ki gece veya gündüz hiç farketmez genellikle günün uyanık olduğum herhangi bir anında bu mihval üzere olmak benim için rutin bir tekerrürden ibaret oldu.
10 Kasım 2023 |
içerik yazarı: admin (yazar profili)
içerik yayın tarihi: 10 Kasım 2023
bu içerik ilgini çekti mi?
0 / 0