dünya ile uğraşsam, ahiret elden gidiyor. kendimi büsbütün ahirete adasam, bu sefer de aklım dünya da kalıyor. dengeyi bir türlü kuramadım. gerçi hoş şu halde kendimce çabalarım iki türlü de ne dünyanın ne de Yüce Yaratıcı’nın umurundaymış (Yine de Allah bilir.) gibi görünmüyor. hayallerimle aramda tam manasıyla kapanmamış uzunca bir menzil var. manevi dünya ile aramdaki uçurumun izdüşümsel büyüklüğü de hemen hemen aynı gibi. işin garip tarafı çabaladıkça bu menzil daha da uzuyor adeta. derler ya bazen kıçınızı yırtsanız da nafile. işte o hesap. en korkulan bu da değil üstelik. çabalayıp yahut belki de kendini çabalıyormuş sanıp debelenmek ve neticede iki âlemde de kaybedenlerden olmak. Kuran da bile geçer. ahireti arzulamamız gerektiği. dünyanın geçiciliğinden dem vurulur. kimileri dünyayı arzular, ahiret inançları yoktur. tüm güç ve iradelerini bu âleme harcarlar ve kim olurlarsa olsunlar neticede başarılı olurlar. kimileri de bırakır hepten bu dünyayı, gece gündüz ibadet ile meşgul ederler kendilerini. dünya ve dünya işlerinden hepten sıyrılırlar neticede onlar da kurtulurlar. bir de hiç ölmeyecekmiş gibi dünya işlerine çalışan yarın ölecekmiş gibi de kendilerini ahiret âlemine adayan ve bu iki durum arasında denge kurabilecek düzeyde güçlü irade sahibi insanlar da var. lakin beterin beteri de var işte. ya ben? ben ne olacağım. şeytan gibi lanetlenmiş gibi hissetmekten neden kendimi alamıyorum? ne kadar anlamsız geliyor şu an içinde bulunduğum durum bir bilseniz. adeta şeytanın dünyada vücut bulmuş hali gibi hissediyorum kendimi bazen. kötülük anlamında değil. yanlış anlaşılmasın. sadece sanki her kapıdan kovulmak anlamında. ne yaparsam yapayım ne dualarım cevaplanacakmış gibi ne insanoğlundan dünyevi taleplerim dinlenecekmiş gibi. efsunlanmış gibi tuttuğu elinde kalan nasibi kesilmiş insanların durumu gibi. boşlukta süzülüp duruyorum işte.
4 Ağustos 2023 |
içerik yazarı: admin (yazar profili)
içerik yayın tarihi: 30 Kasım 2021
bu içerik ilgini çekti mi?
2 / 0