muhalefet ve onun ardınca gelenler kendilerini hükümete ve onun koyduğu her yasaya karşı koymak zorunda hissetmekteler. hatta bu anarşizm benzeri topyekûn karşı koyuş hareketini asil bir görev olarak addederler. hükümetlerin tüm bu oluşlara karşılık fiilleri elleriyle muhaliflerin ağızlarını kapatarak onların söylemlerini susturmak yahut özgürlükleri kısıtlamak değil de anarşi ve neticede olası devrimlerden kendilerini koruyup okyanus ortasında alabora olmamak dahası kendilerinin bekalarını muhafaza etmeye çalışmaktan başka değildir. düşünce ya da fikri hürriyet bu ülkede her zaman var olmuştur. lakin tek bir şartla: her zaman istisnasız şekilde bir tekillik ile. her grup veya zümre sonsuz sayılabilecek çeşitlilik ve adetteki kendi olası ideolojisini hakikat addettiğinden doğal şekilde cereyan etmesi muhtemel olan olası kutuplaşmalarında da her zaman doğru tarafta yer aldığı izlenimine kapılmıştır. bugün herhangi bir kimsenin kendi dışında ideolojiye sahip kimsenin/kimselerin fikrine tahammül gösterememeleri de sırf bu yüzdendir. bu vesileyle herkes önüne bir kırmızı çizgi çekmiş ve o kırmızı çizgilerinin ardını bağnaz şekilde savunmaktadır. burada söylenmek istenen asıl ana fikir de işte bu bağnazlıktır. gerçi asıl bağnazlık insanların kendi doğrularını her durumda birer hakikat olarak addetmeleri ile zaten başlamakta idi. üstüne üstlük gösterilen kavga boyutundaki tahammül yoksunluğu ile de duble şekilde bağnaz olduklarını ve olmaya da devam edeceklerini de aleni şekilde kanıtlamışlardır. yani buradan şu sonuç da çıkabilmekte: insanoğlu ne derece insan ötesi bir gelişmişlik düzeyine erişirse erişsin dogma fikir ve eylemlerden hiçbir zaman kurtulamayacaktır. bu onun doğasında var olan bir çeşit normalidir.
30 Temmuz 2023 |
içerik yazarı: admin (yazar profili)
içerik yayın tarihi: 31 Aralık 2022
bu içerik ilgini çekti mi?
0 / 0